अशाच एका संध्याकाळी,मन खुप जास्तच उदास झालं होतं....
काय करु? काहीच सुचतं नव्हतं...
उगाच मनात विचार आला, चला स्मशानात जाऊयात....
गेलो मग स्मशानात एकटाच !
बसलो एका थडग्याजवळ जाऊन....
थडगे ताजे वाटत होते....
मनात कुतूहल जागले....
थडग्यावरचे नाव वाचले...'
महनाज़ खान ' '१९८६-२००७'...
म्हणजे माझ्याच वयाची असेल !
कसं ग्रासलं असेल मृत्युने तिला ?
काय कारण असेल ?आजार ? खून ? का...
का बाळंतपणात दगावली असेल ती ?
मनात उगाच प्रश्नांचे काहूर उठले...
तेव्हढ्यात एक मुलगा त्या थडग्यावर फुले ठेवण्यासाठी आला....
मी त्याला विचारले "तू भाऊ का तिचा ?
"तो म्हणाला "नाही, मी तो, ज्याच्यासाठी तिने आत्महत्या केली !
"मी विचारले "आत्महत्येचं कारण ?
"तो म्हणाला "ब्लड कॅन्सर झालाय !
२ आठवडे उरले आहेत फक्त !
"मी चकीत झालो !विचारले
"मग तिने आत्महत्या का केली ? तू जिवंत असतानाही ?
"तो म्हणाला "ती माझ्या स्वागताच्या तयारीसाठी पुढे गेली आहे !"
.......मी निःशब्द....असंही प्रेम असतं !!!
